Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Η Σοφία Των Ινδιάνων

Οι ινδιάνοι και όχι μόνο της Αμερικής, είχαν πολύ έξυπνους τρόπους να χειρίζονται καθημερινά ζητήματα. Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά αφού ήταν άνθρωποι που είχαν πολύ καλή επαφή με τον φυσικό κόσμο, όντας κυνηγοί και πολεμιστές.
Είχαν το στοιχείο της παρατηρητικότητας.
Πως θα μπορούσαν διαφορετικά να ανταπεξέλθουν στις σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Είδαν λοιπόν πως όταν οι τραυματισμένοι κυνηγοί επικοινωνούσαν, για τα τραύματα τους, δηλ. γκρίνιαζαν συνεχώς, τα τραύματα τους αργούσαν να γιατρευτούν. Όχι μόνο αυτό, αλλά αυτή η συνεχής γκρίνια, επεκτεινόταν και στην υπόλοιποι ομάδα με αποτέλεσμα η φυλή να έχει πολλούς αγιάτρευτους κυνηγούς, και λίγους ικανούς. Με όλα τα άσχημα συνεπακόλουθα. Με έναν πολύ απλό τρόπο έλυσαν το πρόβλημα.
Όποιος ήθελε να επικοινωνήσει για τα τραύματα του, σωματικά ή ψυχικά, γινόταν ΜΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΑ. Η φυλή μαζευόταν και τον άκουγε με προσοχή και κατανόηση, τον συμβούλευαν τι να κάνει ή τι να μην κάνει, για να περάσει ο πόνος και να γιατρευτούν τα τραύματα. Αυτό μπορούσε να το κάνει κάποιος ΜΟΝΟ τρείς φορές. Αν επέμενε να συνεχίζει πέρα από τις τρείς επιτρεπόμενες φορές, η φυλή του γύριζε την πλάτη και δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να τον ακούει.
Το πολύ απλό σαν σκέψη, αλλά και δύσκολο σαν εφαρμογή, σχέδιο τους ήταν να μπει ο τραυματίας σε κατάσταση ίασης εδώ και τώρα. Κατάφεραν επίσης να ξεχωρίσουν την αναγκαία ανθρώπινη επικοινωνία, από την δόλια δράση της γκρίνιας.

Φέρε τώρα όλο αυτό στο σήμερα και δες πόσοι έχουν συνηθίσει να είναι τραυματίες και να ζουν άρρωστοι από δική τους επιλογή αλλά και από δική σου ευθύνη επειδή κάθεσαι και ακούς την γκρίνια τους. Ξανά και Ξανά και Ξανά και Ξανά…. Πάνω από τρεις φορές.

Κοίτα γύρω σου, πόσοι από τους γνωστούς που συναντάς καθημερινά, επιμένουν να γκρινιάζουν, να λένε και ξανά λένε τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια χιλιάδες φορές. Έχουν φύγει πολύ πάνω από τις τρείς επιτρεπόμενες φορές. Ενισχύουν με τα λόγια τους τα τραύματα τους και μάλιστα με την δική σου ανοχή.
Trademark_Search
Τι θα συμβεί αν ξαφνικά σταματήσεις να γίνεσαι συνυπεύθυνος για την δική τους συνέχιση της γκρίνιας; Α ΧΑ κάνε το και δες. Στην καλύτερη περίπτωση θα γίνεις εχθρός τους. Κάποιος που δεν νοιάζεται γι αυτούς τώρα που είναι αδύναμοι. Το ότι είναι αδύναμοι μόνιμα γιατί…
  • Είναι 2 χρόνια άνεργος
  • Την άφησε ο Κώστας πέντε χρόνια πριν
  • Δεν τον αγαπούσε η μαμά του, εδώ και 30 χρόνια
  • Έχασε τον τέλειο σύζυγο στα νιάτα της, και πήρε εσένα τον …. Πριν από 40 χρόνια.
  • Το αφεντικό την χαστούκισε πριν 10 χρόνια.
Τον, Την έδιωξαν, χτύπησαν, πλήγωσαν, πόνεσαν, έβρισαν, τόσο παλιά που ούτε και ο ίδιος δεν θυμάται πια να σου πει. Αν του πεις, πως ΜΟΝΟΣ του αυτά τα συντηρεί, με το να τα επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται, δηλ. συνέχεια. Θα σε κοιτάξει με το βλέμμα της τρελής κάμπιας και θα σους πει πως Δεν είσαι φίλος.
 
Αν του πεις πως αν σταματήσει την γκρίνια και τα χάπια θα μπορέσει ίσως να απολαύσει εκείνη την βόλτα στο πάρκο, θα σου πει πως είναι αδύνατον να κόψει τα χάπια γιατί πονάει και η ψυχολόγος, του είπε, να μιλάει για το πρόβλημα του σε έναν καλό του φίλο, για να μην νοιώθει πόνο. Γι αυτό και βγήκατε αυτή την βόλτα, για να σου πει (χιλιοστή φορά) πόσο άσχημα είναι τα πράγματα με την κρίση, που δεν τον παίρνουν σε καμιά δουλειά, δυο χρόνια τώρα.

Θα ξεχάσει να αναφέρει πως από τις τελευτές δουλειές, που έκανες την ανοησία να τον συστήσεις, τον έδιωξαν κακήν κακώς λόγο ανικανότητας, και κακοτροπίας, εεε και πώς να το κάνουμε τα νέα διαδίδονται στην αγορά. Τι να κάνεις;

Άφησε τον ΜΟΝΟ ΤΟΥ, αν συνεχίζει να γκρινιάζει για χρόνια προβλήματα, είτε είναι αληθινά είτε στην φαντασία του.
 
Αν έστω και λίγο νοιάζεσαι για τον φίλο σου, άφησε τον ΜΟΝΟ του, μαζί με την ψυχολόγο του ίσως, αλλά όχι μαζί με σένα. Πες του πως αυτό που έχει σημασία είναι το τι κάνουμε ΤΩΡΑ, στον Παρόντα χρόνο και όχι το τι κάναμε ή μας έκαναν πριν ή στο τι θα μας κάνουν μετά.

Πες του πως τον νοιάζεσαι, δώσε του στοργή, αλλά σταμάτα να συντηρείς τα τραύματα του. Οι ινδιάνοι θα σου έλεγαν πως είσαι κι ΕΣΥ υπεύθυνος, που δεν βρίσκει δουλειά τόσα χρόνια. Όταν τα πεις αυτά, θα επιστρέψει, αυτόματα, το βλέμμα της τρελής κάμπιας, αλλά άφησε την μόνη της και ίσως τότε η κάμπια μεταμορφωθεί σε πεταλούδα.
© theodosia η αναδημοσίευση επιτρέπετε ΜΟΝΟ με αναφορά στο όνομα του συγγραφέα και ΣΥΝΔΕΣΜΟ στο άρθρο

2 σχόλια:

xoxlidaki είπε...

Άψογο!
Μακάρι γινόταν αντιληπτό πως όλες αυτές οι καθημερινές αλληλεπιδράσεις μεταξύ ημων και γεγονότων, μεταξύ ημών και μίας ομάδας ή κάποιου τρίτου δημιουργούν συνδέσμους και συνδέσεις που λειτουργούν πέρα από το χρόνο και χώρο που βιώνουμε.
Οι μνήμες από αυτές τις αλληλεπιδράσεις είναι ίσως η μοναδική πηγη σοφίας και σε αυτές χρειάζεται να ανατρέχουμε παντα ωστε κάθε γεγονός της ζωής μας να γίνεται μία βαθύτερη εμπειρία.

sofia είπε...

συμφωνωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω απολυτά μαζί τους αυτό και εγώ έκανα και βρήκα τον μπελά μου χειρότερα αλλα δεν πειράζει δεν ειμαι πλέων συνυπεύθυνη στο δράμα και για αυτο έχω γίνει και ο χειρότερος εχθρός τους επειδή πλέων έπαψα να ακούω τα προβλήματα τους ποσό δίκιο έχεις μακάρι να το διαβάσουν πόλοι όλο αυτό το κείμενο... είναι η εκκαθάριση της ψυχής που λίγοι πόλοι λίγοι γνωρίζουν να την κάνουν να σε καλα ιων έσκισες πάλι!!!